Περιεχόμενο
Η χειρουργική επέμβαση του Whipple, που ονομάστηκε προς τιμήν του dr. Ο Alan Whipple στη δεκαετία του 1930 είναι μια επεμβατική χειρουργική διαδικασία που αφαιρεί το κεφάλι από το πάγκρεας, ένα τμήμα του χοληφόρου πόρου, τη χοληδόχο κύστη και το δωδεκαδάκτυλο. Αυτή η διαδικασία, που συνήθως εκτελείται για τη θεραπεία διαφόρων καρκίνων, χρησιμοποιείται για να έχει υψηλό ποσοστό θνησιμότητας, αλλά με τις πρόσφατες εξελίξεις έχει γίνει μια σχετικά ασφαλής διαδικασία που μπορεί να επεκτείνει το προσδόκιμο ζωής του ασθενούς.
Ενδείξεις
Η χειρουργική επέμβαση Whipple χρησιμοποιείται συνήθως για τη θεραπεία του καρκίνου του παγκρέατος ή για εκείνους τους καρκίνους που εμπλέκουν το δωδεκαδάκτυλο, το κατώτερο άκρο του χοληφόρου αγωγού (που ονομάζεται χολαγγειοκαρκίνωμα) και το ampulla (η περιοχή όπου οι χοληφόροι και παγκρεατικοί αγωγοί εισέρχονται στο δωδεκαδάκτυλο). Επί του παρόντος, η διαδικασία είναι αρκετά ασφαλής για να χρησιμοποιηθεί ακόμα και σε συνθήκες που δεν δημιουργούν κίνδυνο θανάτου, όπως η χρόνια παγκρεατίτιδα και οι καλοήθεις όγκοι του παγκρέατος.
Κίνδυνοι
Περίπου το 1/3 των ασθενών που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση Whipple θα αντιμετωπίσει επιπλοκές. Αυτές περιλαμβάνουν το παγκρεατικό συρίγγιο (διαρροή παγκρεατικού χυμού), την παράλυση του στομάχου, τη δυσαπορρόφηση (τροποποιείται η δυνατότητα πέψης των τροφών) και την απώλεια βάρους. Αυτές οι επιπλοκές μπορεί να αυξήσουν τον χρόνο αποκατάστασης του ασθενούς, αλλά δεν θα αλλάξουν το προσδόκιμο ζωής τους.
Ποσοστό θνησιμότητας
Κατά τη δεκαετία του 1960 και του 1970, το ποσοστό θνησιμότητας της χειρουργικής επέμβασης Whipple ήταν μέχρι 25%. Οι προόδους στις τεχνικές, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης λαπαροσκοπικών διαδικασιών (η χρήση λεπτού φωτιζόμενου σωλήνα με κάμερα) και η εμπειρία των ιατρών που πραγματοποιούν χειρουργικές επεμβάσεις έχουν μειώσει σημαντικά αυτό το ποσοστό. Επί του παρόντος, τα περισσότερα μεγάλα χειρουργικά κέντρα έχουν ποσοστό θνησιμότητας μικρότερο από 5%. Οι μελέτες που έγιναν στο Johns Hopkins και στο Memorial Sloan Kettering κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το αποτέλεσμα της χειρουργικής επέμβασης, συμπεριλαμβανομένου του προσδόκιμου επιβίωσης και της θνησιμότητας, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την εμπειρία τόσο του νοσοκομείου όσο και του χειρουργού.
Προσδόκιμο ζωής και ποσοστό επιβίωσης
Το προσδόκιμο ζωής μπορεί να είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, ειδικά σε περιπτώσεις σοβαρών καταστάσεων όπως ο καρκίνος. Δεν επηρεάζεται μόνο από τη νόσο, συμπεριλαμβανομένου του σταδίου, του επιπέδου και των χαρακτηριστικών της, αλλά και από την ηλικία και τη γενική υγεία του ασθενούς. Ως εκ τούτου, το προσδόκιμο ζωής γενικά συζητείται ως ποσοστό επιβίωσης, το οποίο είναι ένα ποσοστό του αριθμού των ανθρώπων που ζουν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα μετά τη διάγνωση.
Ποσοστό επιβίωσης
Οι ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο του παγκρέατος έχουν ποσοστό επιβίωσης 5% σε πέντε χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι το 5% των ασθενών θα ζουν πέντε χρόνια μετά τη διάγνωση. Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση Whipple, ωστόσο, αυξάνουν το ποσοστό επιβίωσής τους στο 20% σε πέντε χρόνια. Για τους ασθενείς των οποίων ο καρκίνος δεν έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες, το ποσοστό επιβίωσης ανέρχεται στο 40% σε πέντε χρόνια. Για ασθενείς με καλοήθη (μη καρκινικό) όγκο ή χρόνια παγκρεατίτιδα, η διαδικασία είναι θεραπευτική, που σημαίνει ότι θα έχουν μακρά φυσική ζωή.
