Περιεχόμενο

• Πλεονεκτήματα και αδυναμίες των παραδοσιακών ιεραρχικών δομών
• Πλεονεκτήματα και αδυναμίες των συνεργατικών δομών
• Η επίδραση των στυλ ηγεσίας στην οργανωτική δύναμη και δομή
• Πώς η αντιμετώπιση των αδυναμιών του οργανωτικού μοντέλου επηρεάζει την κερδοφορία

Στον επιχειρηματικό κόσμο, υπάρχουν δύο γενικές οργανωτικές δομές προσαρμοσμένες σε μεμονωμένες πραγματικές καταστάσεις. Η πρώτη είναι η παραδοσιακή ιεραρχία ανώτερων από κατώτερων θέσεων. Το δεύτερο, λιγότερο κοινό στη Δύση, είναι το μοντέλο συνεργασίας που βασίζεται σε μια ισότιμη και αποκεντρωμένη προσέγγιση εξουσίας. Σε ένα είδος σχεδόν παράλογης διχοτομίας, ο δυτικός κόσμος, ο οποίος είναι τόσο περήφανος για τη δημοκρατία του, χρησιμοποιεί μια μορφή συγκεντρωτικής εμπορικής ηγεσίας που λειτουργεί σε έντονη αντίθεση με τα δημοκρατικά της ιδανικά.

Πλεονεκτήματα και αδυναμίες των παραδοσιακών ιεραρχικών δομών

Οι παραδοσιακές ιεραρχικές δομές προσφέρουν ένα πλεονέκτημα για βραχυπρόθεσμες τοπικές αποφάσεις, καθώς ένα άτομο με υψηλή εξειδίκευση μπορεί να κατευθύνει τη ροή εργασίας πιο αποτελεσματικά. Καθώς μεγαλώνουν αυτές οι δομές, η διαχείριση γίνεται μια πιο δύσκολη εργασία, απαιτώντας από άτομα στο υψηλότερο επίπεδο διοίκησης να δημιουργήσουν μεσαία διαχείριση προκειμένου να αναθέσουν καθήκοντα. Ένα από τα πλεονεκτήματα μιας ιεραρχικής δομής είναι η ικανότητά του να διατηρεί και να μεταδίδει το επιχειρηματικό όραμα των πιο καταρτισμένων ηγετών. Μία από τις αδυναμίες είναι ότι η μεσαία διαχείριση μπορεί τελικά να γίνει πολύ μεγάλη και να καταναλώσει σημαντικό μέρος των εσόδων. Σε αυτές τις ιεραρχίες, οι δεξιότητες και οι δυνατότητες των εργαζομένων χαμηλότερου επιπέδου καταλήγουν να μην χρησιμοποιούνται ή να γίνονται αντιληπτές, καθώς υπάρχει μεγαλύτερη έμφαση στη συμμόρφωση με αυστηρούς κανόνες παρά στη δημιουργική σκέψη.

Πλεονεκτήματα και αδυναμίες των συνεργατικών δομών

Οι συνεταιρισμοί είναι επιχειρηματικοί οργανισμοί που μοιράζονται την ευθύνη μεταξύ των συμμετεχόντων μελών. Τα μέλη του συνεταιρισμού έχουν απολύτως ίσες αρχές ή έχουν επιφανειακό επίπεδο διοίκησης, καθώς οι περισσότεροι εργαζόμενοι και ομάδες είναι αυτοαπασχολούμενοι. Ένα από τα κύρια πλεονεκτήματα αυτού του μοντέλου είναι ότι οι εργαζόμενοι είναι πιο πιθανό να είναι αυτόνομοι, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα χρειαστούν ενδιάμεση διαχείριση για να επιτύχουν τα ίδια τελικά αποτελέσματα. Οι συνεταιρισμοί τείνουν επίσης να έχουν συστήματα άμεσης κατανομής κερδών, αν και το επίπεδο συμμετοχής ποικίλλει. Σε έναν ιδανικό συνεταιρισμό κατανομής κερδών, οι εργαζόμενοι έχουν μεγάλο κίνητρο από τη δυνατότητα για επιπλέον εισόδημα που δημιουργείται από την επιτυχή αυτονομία τους. Το μειονέκτημα των συνεταιρισμών είναι ότι μπορεί να δυσκολεύονται να προσφέρουν γρήγορες απαντήσεις σε δύσκολες καταστάσεις, καθώς οι περισσότερες οργανωτικές αλλαγές πρέπει να περάσουν σε ψηφοφορία από το συμβούλιο πριν εγκριθούν από την πλειοψηφία πριν από την εφαρμογή.

Η επίδραση των στυλ ηγεσίας στην οργανωτική δύναμη και δομή

Οι ηγέτες που θέλουν να ενσωματωθούν καλύτερα σε έναν οργανισμό πρέπει να προσδιορίσουν την υπάρχουσα οργανωτική δομή της εταιρείας, καθώς και το δικό της στυλ ηγεσίας. Οι ηγέτες που πιστεύουν ότι τα στυλ τους δεν ταιριάζουν με τη συνολική δομή της εταιρείας δεν είναι απαραίτητα ασυμβίβαστα με αυτήν. Για παράδειγμα, οι αυταρχικοί ιεραρχικοί ηγέτες μπορούν να χρησιμεύσουν ως χρήσιμοι ηγέτες συνεργατικών επιτροπών. Αντίθετα, οι ηγέτες που προτιμούν να λειτουργούν με συναίνεση μπορεί να τα πάνε καλά σε τμήματα μιας ιεραρχικής οργάνωσης, όπου μια πιο ήπια προσέγγιση δημιουργεί καλύτερη αλληλεπίδραση μεταξύ της διαχείρισης των εργαζομένων, όπως το ανθρώπινο δυναμικό.

Πώς η αντιμετώπιση των αδυναμιών του οργανωτικού μοντέλου επηρεάζει την κερδοφορία

Μπορεί να πιστεύουμε ότι η αντιμετώπιση των αδυναμιών των οργανωτικών δομών μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στα συνολικά κέρδη. Ωστόσο, το πραγματικό κόστος των επιτροπών ανάλυσης προβλημάτων και οι ενέργειες που αναλήφθηκαν μετά τις συστάσεις των επιτροπών δεν σχετίζονται άμεσα με την αξία μιας κρίσης που αποφεύγεται. Ένα παράδειγμα μπορεί να είναι ένας οργανισμός με ισχυρή συγκεντρωτική ηγεσία που αποφασίζει ότι πρέπει να δημιουργήσει μια νέα περιφερειακή θέση διευθυντή, η οποία δημιουργεί περισσότερη τοπική ευθύνη και, ως εκ τούτου, μεγαλύτερη προσήλωση στις οργανωτικές οδηγίες για τους υπαλλήλους μεσαίου επιπέδου. Θεωρητικά, αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να έχει θετική επίδραση στα κέρδη. Ένα άλλο παράδειγμα θα ήταν ένας συνεταιριστικός οργανισμός που καθορίζει την ανάγκη για μια εποπτική επιτροπή και τη δημιουργεί, μέσω ψηφοφορίας, για τον εντοπισμό και την πειθαρχία των μελών που λαμβάνουν κακές αποφάσεις, βλάπτοντας την κερδοφορία της εταιρείας. Αυτό μειώνει τις αρνητικές επιπτώσεις της γενικής έλλειψης κανονισμών που βρίσκονται σε συνεταιριστικές οργανώσεις.